Living like a local
Door: Sem Ligt
Blijf op de hoogte en volg Sem
15 Oktober 2018 | Indonesië, Lovina
11-10-2018 / 15-10-2018
Hiii allemaal,
De nacht nadat ik m’n vorige blog had geüpload was toch een andere nacht dan ik van te voren had gedacht. Rond 02:45 werd ik wakker door een schuddend bed, schuddende kastjes en ikzelf lag te schudden in bed. Ik dacht eerst dat ik gewoon een gekke droom had, dus ik stapte uit bed. Maar toen schudde nog steeds alles. Ik was echt totaal in shock, omdat je iets meemaakt wat je nog nooit eerder hebt meegemaakt en omdat je totaal machteloos bent in zo’n situatie. Ik kan het ook niet precies meer beschrijven, het was zo raar. Dit was de aardbeving net boven Java, 6.4 op de schaal. Ik ben snel naar beneden gegaan, naar de receptie en gelukkig waren de locals vrij rustig, dat gaf mezelf ook wel een rustig gevoel. Gelukkig heb ik die nacht nog wel redelijk kunnen slapen, maar als je dan weer in bed ligt en je ogen moet dichtdoen is dat toch wel een beetje eng.
De volgende dag hebben we echt heel rustig aan gedaan, iedereen was best wel moe door de korte nacht. We hadden om 8:00 weer Indonesische les, verder hebben we aan het zwembad gechilld en nog een skype gesprek gehad met school. ’s Avonds hebben we bij een lekker restaurant gezeten met heerlijke muziek. Stel je voor een Balinees die André Hazes zingt, jep het gebeurde daar echt!
Kijk, ik kan al een woordje Indonesisch! De Indonesische lessen zijn echt heel leuk om te volgen!
Kenalkan, Nama saya Sem = Ik stel me even voor, mijn naam is Sem.
Saya dari Belanda = Ik kom uit Nederland
Apa kabar? = Hoe gaat het?
Saya baik, dan kamu? = Met mij goed, met jou?
Saya juga baik, terima kasih! = Met mij ook goed, dankjewel!
Sama-sama. = Graag gedaan!
We zijn ’s morgens vroeg vertrokken naar Lovina, in het noorden van Bali, om daar een nachtje te overnachten. Met de scooter was dit +- 3 uur rijden. Tussendoor zijn we gestopt bij de Pura Ulun Datu tempel. Ik denk dat de meeste van jullie deze wel kennen als een plaatje van internet. Mooi om een keer in het echt gezien te hebben. Om naar Lovina te komen, moet je best een stuk de bergen door, zowel naar boven als weer naar beneden. Voor de mensen die mij een beetje kennen weten dat ik m’n maag daar niet zo goed tegen kan haha, maar gelukkig is alles binnen gebleven. Eenmaal op Lovina aangekomen, hadden we een prachtig resort. Grote kamers, met ieder een eigen bad! We wilde eigenlijk een rustig stranddagje, maar eenmaal naar de zee gelopen bleek er geen echt strand te zijn. Het was ook echt uitgestorven, er liep bijna niemand op straat. De locals vertelde dat dit kwam door de aardbeving, dat veel mensen hun verblijf hebben gecanceld. ’s Middags zijn we nog naar de holy hot springs geweest, een warm bad waar je je volgens traditie kon reinigen!
De volgende ochtend ging om 5:30 de wekker, want we zouden om 6.00 vertrekken met een bootje de zee op om dolfijnen te spotten. Volgens mij was heel Lovina die ochtend op het water, want zoveel mensen had ik daar nog niet eerder gezien. We hebben best een aantal dolfijnen gezien, maar voor mij was dit één keer en nooit meer. Als één bootje een dolfijn zag, gingen de andere 60 boten er vol gas naar toe… weg dolfijnen…. Ook wel een beetje zielig als ik er achteraf op terug kijk. Na ongeveer een uur werd het bootje aan een boei vast gemaakt en mochten wij snorkelen. Super mooie kleurrijke vissen en koraal gezien! Het is zeker de moeite waard om nog een aantal keer te gaan snorkelen! Die middag zijn we naar de Aling-Aling waterfalls gereden, we kregen daar een tour van 2 jongens. Ik heb denk ik nog nooit van m’n leven zoiets engs gedaan. We begonnen bij een punt waar je vanaf 5 meter het water in kon springen, daarna canyoning van de waterval naar beneden, daarna van de 10 meter afgesprongen en daarna van de VIJFTIEN METER, omg dat was wel even een dingetje! Bewijsmateriaal is toegevoegd hahah! De aling-aling waterval is trouwens echt een super mooie plek! Nadat ik in dat water was gesprongen zagen we een soort kleine krokodillen over de rots lopen. Als ik dat van te voren had geweten had ik dus never nooit gesprongen hè!
We zouden eerst een heel weekend in Lovina blijven, maar na 2 dagen hadden we het eigenlijk wel gezien en zijn dus terug gereden richting Sanur. Na nog geen 5 km op de terugweg hoorde we opeens hele harde muziek van een huis afkomen. Nieuwsgierig zijn we gaan kijken en werden meteen zo open en hartelijk ontvangen met drinken, heel veel lekkernijen en veel mensen die ons wilde uitleggen wat er gaande was. Het bleek een opening van een familie tempel. Ik heb echt de middag van mijn leven gehad, er waren typische Balinese dansen, Balinese muziek, een gebed en veel vrolijke mensen. Daarnaast werd gevraagd of we wilde blijven eten. Ik heb nog nooit zo spicy gegeten, maar het was echt leuk om kennis te maken met het leven als een local. Ik heb zelf ook nog met de kleine meisjes gedanst, geprobeerd muziek te maken en meegedaan met het traditionele gebed! Vanaf het moment dat ik daar was voelde ik me meteen als een lid van die familie. Iedereen was zo ontzettend lief, aardig en ze wilde ons alles vertellen over wat er tijdens de ceremonie gebeurde. Ik denk dat dit wel het meest indrukwekkende is wat ik heb meegemaakt de afgelopen twee weken. Dit pakt niemand me meer af.
We zitten nu inmiddels (sinds gister) in het appartement waar we horen te zitten, alleen delen we met z’n vijven nog 3 kamers. Hopelijk is morgen de villa klaar en kunnen wij er in! Dan kan ik eindelijk m’n backpack uitpakken en m’n eigen kamer leuk inrichten (:!
Ik hoop dat jullie het weer een leuke blog vonden! De aankomende weken ben ik waarschijnlijk iets meer met het project bezig, dus dan upload ik iets minder!
De foto’s / filmpjes zijn te vinden op: https://myalbum.com/album/jhW2ZyoQHDN0
Dikke knuffel vanuit Bali
Hiii allemaal,
De nacht nadat ik m’n vorige blog had geüpload was toch een andere nacht dan ik van te voren had gedacht. Rond 02:45 werd ik wakker door een schuddend bed, schuddende kastjes en ikzelf lag te schudden in bed. Ik dacht eerst dat ik gewoon een gekke droom had, dus ik stapte uit bed. Maar toen schudde nog steeds alles. Ik was echt totaal in shock, omdat je iets meemaakt wat je nog nooit eerder hebt meegemaakt en omdat je totaal machteloos bent in zo’n situatie. Ik kan het ook niet precies meer beschrijven, het was zo raar. Dit was de aardbeving net boven Java, 6.4 op de schaal. Ik ben snel naar beneden gegaan, naar de receptie en gelukkig waren de locals vrij rustig, dat gaf mezelf ook wel een rustig gevoel. Gelukkig heb ik die nacht nog wel redelijk kunnen slapen, maar als je dan weer in bed ligt en je ogen moet dichtdoen is dat toch wel een beetje eng.
De volgende dag hebben we echt heel rustig aan gedaan, iedereen was best wel moe door de korte nacht. We hadden om 8:00 weer Indonesische les, verder hebben we aan het zwembad gechilld en nog een skype gesprek gehad met school. ’s Avonds hebben we bij een lekker restaurant gezeten met heerlijke muziek. Stel je voor een Balinees die André Hazes zingt, jep het gebeurde daar echt!
Kijk, ik kan al een woordje Indonesisch! De Indonesische lessen zijn echt heel leuk om te volgen!
Kenalkan, Nama saya Sem = Ik stel me even voor, mijn naam is Sem.
Saya dari Belanda = Ik kom uit Nederland
Apa kabar? = Hoe gaat het?
Saya baik, dan kamu? = Met mij goed, met jou?
Saya juga baik, terima kasih! = Met mij ook goed, dankjewel!
Sama-sama. = Graag gedaan!
We zijn ’s morgens vroeg vertrokken naar Lovina, in het noorden van Bali, om daar een nachtje te overnachten. Met de scooter was dit +- 3 uur rijden. Tussendoor zijn we gestopt bij de Pura Ulun Datu tempel. Ik denk dat de meeste van jullie deze wel kennen als een plaatje van internet. Mooi om een keer in het echt gezien te hebben. Om naar Lovina te komen, moet je best een stuk de bergen door, zowel naar boven als weer naar beneden. Voor de mensen die mij een beetje kennen weten dat ik m’n maag daar niet zo goed tegen kan haha, maar gelukkig is alles binnen gebleven. Eenmaal op Lovina aangekomen, hadden we een prachtig resort. Grote kamers, met ieder een eigen bad! We wilde eigenlijk een rustig stranddagje, maar eenmaal naar de zee gelopen bleek er geen echt strand te zijn. Het was ook echt uitgestorven, er liep bijna niemand op straat. De locals vertelde dat dit kwam door de aardbeving, dat veel mensen hun verblijf hebben gecanceld. ’s Middags zijn we nog naar de holy hot springs geweest, een warm bad waar je je volgens traditie kon reinigen!
De volgende ochtend ging om 5:30 de wekker, want we zouden om 6.00 vertrekken met een bootje de zee op om dolfijnen te spotten. Volgens mij was heel Lovina die ochtend op het water, want zoveel mensen had ik daar nog niet eerder gezien. We hebben best een aantal dolfijnen gezien, maar voor mij was dit één keer en nooit meer. Als één bootje een dolfijn zag, gingen de andere 60 boten er vol gas naar toe… weg dolfijnen…. Ook wel een beetje zielig als ik er achteraf op terug kijk. Na ongeveer een uur werd het bootje aan een boei vast gemaakt en mochten wij snorkelen. Super mooie kleurrijke vissen en koraal gezien! Het is zeker de moeite waard om nog een aantal keer te gaan snorkelen! Die middag zijn we naar de Aling-Aling waterfalls gereden, we kregen daar een tour van 2 jongens. Ik heb denk ik nog nooit van m’n leven zoiets engs gedaan. We begonnen bij een punt waar je vanaf 5 meter het water in kon springen, daarna canyoning van de waterval naar beneden, daarna van de 10 meter afgesprongen en daarna van de VIJFTIEN METER, omg dat was wel even een dingetje! Bewijsmateriaal is toegevoegd hahah! De aling-aling waterval is trouwens echt een super mooie plek! Nadat ik in dat water was gesprongen zagen we een soort kleine krokodillen over de rots lopen. Als ik dat van te voren had geweten had ik dus never nooit gesprongen hè!
We zouden eerst een heel weekend in Lovina blijven, maar na 2 dagen hadden we het eigenlijk wel gezien en zijn dus terug gereden richting Sanur. Na nog geen 5 km op de terugweg hoorde we opeens hele harde muziek van een huis afkomen. Nieuwsgierig zijn we gaan kijken en werden meteen zo open en hartelijk ontvangen met drinken, heel veel lekkernijen en veel mensen die ons wilde uitleggen wat er gaande was. Het bleek een opening van een familie tempel. Ik heb echt de middag van mijn leven gehad, er waren typische Balinese dansen, Balinese muziek, een gebed en veel vrolijke mensen. Daarnaast werd gevraagd of we wilde blijven eten. Ik heb nog nooit zo spicy gegeten, maar het was echt leuk om kennis te maken met het leven als een local. Ik heb zelf ook nog met de kleine meisjes gedanst, geprobeerd muziek te maken en meegedaan met het traditionele gebed! Vanaf het moment dat ik daar was voelde ik me meteen als een lid van die familie. Iedereen was zo ontzettend lief, aardig en ze wilde ons alles vertellen over wat er tijdens de ceremonie gebeurde. Ik denk dat dit wel het meest indrukwekkende is wat ik heb meegemaakt de afgelopen twee weken. Dit pakt niemand me meer af.
We zitten nu inmiddels (sinds gister) in het appartement waar we horen te zitten, alleen delen we met z’n vijven nog 3 kamers. Hopelijk is morgen de villa klaar en kunnen wij er in! Dan kan ik eindelijk m’n backpack uitpakken en m’n eigen kamer leuk inrichten (:!
Ik hoop dat jullie het weer een leuke blog vonden! De aankomende weken ben ik waarschijnlijk iets meer met het project bezig, dus dan upload ik iets minder!
De foto’s / filmpjes zijn te vinden op: https://myalbum.com/album/jhW2ZyoQHDN0
Dikke knuffel vanuit Bali
-
15 Oktober 2018 - 14:07
Erwin:
Lieve Sem, ( lees avonturier)
Wat een avonturen. Top dat je het ook een beetje
opzoekt net als bij die muziek. Dan pas leer je idd de locale kennen.
Hop dat je nog meer van dit soort dingen meemaakt -
15 Oktober 2018 - 14:18
Michel Ligt:
Hee Sem,
Wat een ervaring weer, zwemmen met krokodillen zonder dat je het weet;) Ik had natuurlijk de foto's en filmpjes al gezien. Waaghalzen zijn jullie. Om de ceremonie mee te maken is natuurlijk wel bijzonder. Dat is ook niet te vergelijken met de westerse wereld en sowieso niet in NL. Deze week gaat het echte werk beginnen, al zal er nog best wat tijd overblijven voor vrijetijdsbesteding. Veel succes met de start van je PO en blijf maar genieten op Bali!!
Gr.
Papa -
15 Oktober 2018 - 15:06
Mirjam Gerritsen:
Hoi Sem,
Wat leuk om jouw blogs te lezen.
Ik wens je nog veel plezier en geniet evan -
15 Oktober 2018 - 16:03
Nellie:
Lieve Semmie,
Wat een heerlijk avontuur heb jij weer beleefd & wat fijn dat wij daar een kijkje in morgen nemen door het lezen van jou blogs!
Je geniet iedere dag van alles wat je doet, mee maakt, de locals, het eten & van Bali, dat is nu al een fantastische herinnering voor het leven!
CARPE DIEM:)
Dikke X
Mama -
15 Oktober 2018 - 16:36
Erna Ligt:
Hoi Sem, wat heb je weer een hoop bijzondere dingen meegemaakt en wat indrukwekkend allemaal. Alleen de aardbeving was minder leuk, je weet niet wat je overkomt. Wel fijn dat de locals rustig reageerden, daardoor zelf minder paniek denk ik.
Fijn dat je je zo op je gemak voelt daar!
Alweer 2 weken weg, wat gaat het snel.
Veel plezier en succes, het was weer leuk om je belevenissen te lezen.
Lieve groetjes van ons -
15 Oktober 2018 - 17:33
Frederike:
Hey lieve Sem,
Wat supergaaf weer om te lezen! Zeer speciaal zeg zo’n middag tussen de locals, heel bijzonder! Fijn dat we een beetje van je avonturen mogen mee genieten!!
Heel veel plezier nog verder en geniet ze! Succes met jullie project hè!
Dikke knuffel
Frederike -
15 Oktober 2018 - 18:00
Carla:
Hoi Sem,
Wat een belevenissen weer en een indrukken heb je weer opgedaan. Leuk hoor. Behalve de aardbeving dan. Je moeder had de filmpjes al laten zien.
Jij durft wel van zo'n rots af. En het ziet er prachtig uit daar. Geniet nog maar even lekker voordat je hard aan het werk moet
Dikke pakkerd van ons.. -
16 Oktober 2018 - 05:56
Ria :
Hey lieve Sem,
Wat fijn dat je ons ook mee laat genieten wat jij zoal beleeft daar op Bali en dat jij het naar je zin hebt, de aardbeving was wat minder maar je hebt al veel memories gemaakt en voor jezelf veel dingen overwonnen veel liefs vanuit venray -
17 Oktober 2018 - 06:04
Ingo:
Hoi sem
Wat een geweldig avontuur maak je mee als je het maar opzoek, de foto's kan ik niet openen op een of ander manier maar dat hou ik nog wel tegoed. aan de verslagen te lezen héb je het onwijs naar je zin nog veel succes en veel plezier -
23 Oktober 2018 - 15:48
Alex:
Hoi Sem
Altijd verrassend aan de andere kant van onze aardbol maar dat maakt het juist enerverend . reageer nu pas omdat wij ook weekje eruit zijn geweest , geniet er maar lekker van en de gr. van de spechtjes
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
