Blog 7 - Ciao Bali, Hello Thailand
Door: Sem Ligt
Blijf op de hoogte en volg Sem
27 December 2018 | Thailand, Bangkok
Hoi allemaal,
Op dit moment zitten Joost en ik in een ontzettend turbulente vlucht naar Bangkok, het Bali avontuur zit er al weer op! De tijd is echt ontzettend snel gegaan, maar ik heb zo erg genoten van de cultuur, de mensen, de zon, het eten (als het niet te pittig was), het strand, de tradities en het verleggen van m’n grenzen. Eigenlijk heb ik 3 maanden genoten van het hele eiland. Dit kan niemand meer van me afpakken!
Ik heb geen blog meer geschreven nadat Joost en ik in Kuala Lumpur waren geweest. Ik had daarentegen ook niet veel te vertellen. Het enige wat ik heb gedaan is keihard aan het project werken, soms werkten we wel eens 10-12 uur op een dag. Achteraf misschien iets te veel van het goede, want ik ben al een week best ziek. Koorts, rillerig en afgelopen week een voedselvergiftiging opgelopen. Niet echt een goede timing nu de vakantie echt is begonnen… maarja, gaat hopelijk snel weer over.
Toen Joost op Bali was aangekomen had ik wel weer iets meer vrije tijd, dus hebben we regelmatig wat uitstapjes gemaakt. Oh ja, Joost zou op 2 december aankomen op Bali, zei hij. Op 30 november kreeg ik een videocall van Joost. Hij zei: “Misschien heb ik een beetje tegen je gelogen, kijk waar ik ben!” Toen liet hij met het vliegtuig zien waar hij een half uur later ging boarden, 5 uurtjes later was hij op Bali. <3
We hebben echt ontzettend veel gedaan in de 3 weken dat Joost op Bali was. Wanneer ik nog met het project bezig was hoefde hij gelukkig niet weer alleen op pad, want inmiddels was de broer van Mark (Rob) ook aangekomen op Bali. Tot op het irritante aan toe kregen Mark en ik soms foto’s van ze met een large Bintang aan het strand, terwijl wij zaten te strijden voor het project. Thnx boys!
Bali United speelde de laatste thuiswedstrijd van het seizoen, dus uiteraard zijn we even een kijkje gaan nemen. De wedstrijd is vaker stil gelegd dan dat er daadwerkelijk werd gevoetbald. De ene na de andere fakkel werd aangestoken en daarnaast werden er ook vuurpijlen afgeschoten. Mooi spektakel, maar ik was blij dat ik deze keer niet tussen de harde kern stond. En ohja, weer verloren!
We werden door de directrice van het ziekenhuis, waar we ons onderzoek voor hebben gedaan, uitgenodigd om een ceremonie bij te wonen. Het was een ceremonie voor de verjaardag van de tempel. Joost en ik zijn de dag ervoor op pad geweest voor een passende outfit, dus hadden ons laten adviseren door de werknemers van een winkel. We hadden een wit shirtje nodig en een sarong. De udang en het bandje om de middel zouden we van Ibu Oka krijgen. Natuurlijk helemaal mooi opgedoft kwamen we bij de ceremonie aan. We hadden een grote ceremonie verwacht, maar het was eigenlijk best klein, zo’n 25 mensen. Een paar vrouwen zaten al een beetje te giechelen en af en toe naar Joost te kijken. Eerst zeiden ze nog dat ze de kleur van de sarong zo mooi vonden en zouden aanraden aan hun man, maar uiteindelijk bleek dat Joost een doekje te weinig aan had, haha! Gelukkig zijn de mensen op Bali al heel dankbaar als je de moeite doet om je aan te passen aan de cultuur.
Een uitstapje naar de Gili-eilanden kon zeker niet missen. De Gili-eilanden liggen naast Lombok, wat ongeveer 1,5 uur varen was vanaf Bali. Bij aankomst stapten we van de boot in een azuurblauwe zee, op het eerste gezicht was het een prachtig eiland. Doordat er geen verharde wegen waren werden we te paard en wagen naar onze bungalow gebracht. Al snel zagen we ontzettend veel ravage van de grote aardbevingen die Lombok en omliggende eilanden had getroffen. Zolang je naar de zee keek was alles als een paradijs, maar als je de ‘binnenlanden’ in keek was het heel heftig om te zien dat veel huizen waren verwoest. We werden hier weer even met beide benen op de grond gezet. Het ergste vond ik nog dat we een klein jongetje zagen spelen met een vliegertje wat gemaakt was van afval plastic en wat bamboe, die alweer bijna uit elkaar viel. Maar er was toch nog een big smile op het gezicht van het jongetje te zien. Dat omschrijft een beetje de situatie op Gili, iedereen probeert er het beste van te maken, want zoals een lokale bewoner zei; “Als je alleen maar bang bent, dan heb je geen leven meer. Het enige wat je kan doen is proberen alles op te bouwen en hopen dat toeristen komen.” Ik heb diep respect! We hebben vooral lekker aan het strand gelegen, we zouden nog gaan snorkelen met zeeschildpadden, maar omdat ik een flinke voedselvergiftiging had opgelopen hebben we een boot eerder terug genomen naar Bali.
Wat ook nog op ons to-do lijstje stond was de vulkaan beklimmen. We werden om 02:00 ’s nachts opgehaald om richting de Mount Batur te gaan. Het was een helse tocht van 2 uur berg op, waarbij je geen normaal pad had, maar echt van steen naar steen moest klimmen. Het was het allemaal dubbel en dwars waard toen we boven stonden op 1717 meter en de zon op kwam. We kregen een ontbijtje, maar hebben de helft bewaard om te voeren aan de aapjes die daar rond liepen. Als het aan Joost lag waren we daar nog 2 uur langer gebleven om met die apen te ouwehoeren. Soort zoekt soort zeggen ze toch?
Het afgelopen weekend zijn we naar Nusa Penida geweest voor een nachtje. Nusa Penida is een eiland op een half uurtje varen van Bali. Door de verhalen hadden we een mega mooi eiland verwacht, maar dat viel ons een klein beetje tegen. De wegen waren zo ontzettend slecht te berijden met de scooter, waardoor het een eeuwigheid duurde voordat we een ergens waren. Daarnaast was het ook niet heel mooi weer dus dat speelde ook mee. Het hoogtepunt van Nusa Penida was het snorkelen. We hadden een toer geboekt waarbij we langs 4 snorkelspots gingen. Het was een ontzettend ruwe zee, waardoor ik bijna het water niet in durfde. Maar toen onze guide zei dat hij Mantaroggen zag ben ik er toch maar snel in gesprongen. Die beesten zijn echt groot, pfff vond het wel een beetje eng hoor, ik weet ook niet of ik het nog een keer zou doen. Maar wat was het vet, weer een angst overwonnen!!!
Nu is het tijd voor een nieuw avontuur, Zuid-Thailand. Nog 19 dagen genieten en dan vliegen we weer naar Nederland. Alvast voor iedereen een gelukkig nieuwjaar en tot in 2019.
Foto’s zijn te vinden op: https://myalbum.com/album/fppvEtAmjD3i
Liefs,
Sem
Op dit moment zitten Joost en ik in een ontzettend turbulente vlucht naar Bangkok, het Bali avontuur zit er al weer op! De tijd is echt ontzettend snel gegaan, maar ik heb zo erg genoten van de cultuur, de mensen, de zon, het eten (als het niet te pittig was), het strand, de tradities en het verleggen van m’n grenzen. Eigenlijk heb ik 3 maanden genoten van het hele eiland. Dit kan niemand meer van me afpakken!
Ik heb geen blog meer geschreven nadat Joost en ik in Kuala Lumpur waren geweest. Ik had daarentegen ook niet veel te vertellen. Het enige wat ik heb gedaan is keihard aan het project werken, soms werkten we wel eens 10-12 uur op een dag. Achteraf misschien iets te veel van het goede, want ik ben al een week best ziek. Koorts, rillerig en afgelopen week een voedselvergiftiging opgelopen. Niet echt een goede timing nu de vakantie echt is begonnen… maarja, gaat hopelijk snel weer over.
Toen Joost op Bali was aangekomen had ik wel weer iets meer vrije tijd, dus hebben we regelmatig wat uitstapjes gemaakt. Oh ja, Joost zou op 2 december aankomen op Bali, zei hij. Op 30 november kreeg ik een videocall van Joost. Hij zei: “Misschien heb ik een beetje tegen je gelogen, kijk waar ik ben!” Toen liet hij met het vliegtuig zien waar hij een half uur later ging boarden, 5 uurtjes later was hij op Bali. <3
We hebben echt ontzettend veel gedaan in de 3 weken dat Joost op Bali was. Wanneer ik nog met het project bezig was hoefde hij gelukkig niet weer alleen op pad, want inmiddels was de broer van Mark (Rob) ook aangekomen op Bali. Tot op het irritante aan toe kregen Mark en ik soms foto’s van ze met een large Bintang aan het strand, terwijl wij zaten te strijden voor het project. Thnx boys!
Bali United speelde de laatste thuiswedstrijd van het seizoen, dus uiteraard zijn we even een kijkje gaan nemen. De wedstrijd is vaker stil gelegd dan dat er daadwerkelijk werd gevoetbald. De ene na de andere fakkel werd aangestoken en daarnaast werden er ook vuurpijlen afgeschoten. Mooi spektakel, maar ik was blij dat ik deze keer niet tussen de harde kern stond. En ohja, weer verloren!
We werden door de directrice van het ziekenhuis, waar we ons onderzoek voor hebben gedaan, uitgenodigd om een ceremonie bij te wonen. Het was een ceremonie voor de verjaardag van de tempel. Joost en ik zijn de dag ervoor op pad geweest voor een passende outfit, dus hadden ons laten adviseren door de werknemers van een winkel. We hadden een wit shirtje nodig en een sarong. De udang en het bandje om de middel zouden we van Ibu Oka krijgen. Natuurlijk helemaal mooi opgedoft kwamen we bij de ceremonie aan. We hadden een grote ceremonie verwacht, maar het was eigenlijk best klein, zo’n 25 mensen. Een paar vrouwen zaten al een beetje te giechelen en af en toe naar Joost te kijken. Eerst zeiden ze nog dat ze de kleur van de sarong zo mooi vonden en zouden aanraden aan hun man, maar uiteindelijk bleek dat Joost een doekje te weinig aan had, haha! Gelukkig zijn de mensen op Bali al heel dankbaar als je de moeite doet om je aan te passen aan de cultuur.
Een uitstapje naar de Gili-eilanden kon zeker niet missen. De Gili-eilanden liggen naast Lombok, wat ongeveer 1,5 uur varen was vanaf Bali. Bij aankomst stapten we van de boot in een azuurblauwe zee, op het eerste gezicht was het een prachtig eiland. Doordat er geen verharde wegen waren werden we te paard en wagen naar onze bungalow gebracht. Al snel zagen we ontzettend veel ravage van de grote aardbevingen die Lombok en omliggende eilanden had getroffen. Zolang je naar de zee keek was alles als een paradijs, maar als je de ‘binnenlanden’ in keek was het heel heftig om te zien dat veel huizen waren verwoest. We werden hier weer even met beide benen op de grond gezet. Het ergste vond ik nog dat we een klein jongetje zagen spelen met een vliegertje wat gemaakt was van afval plastic en wat bamboe, die alweer bijna uit elkaar viel. Maar er was toch nog een big smile op het gezicht van het jongetje te zien. Dat omschrijft een beetje de situatie op Gili, iedereen probeert er het beste van te maken, want zoals een lokale bewoner zei; “Als je alleen maar bang bent, dan heb je geen leven meer. Het enige wat je kan doen is proberen alles op te bouwen en hopen dat toeristen komen.” Ik heb diep respect! We hebben vooral lekker aan het strand gelegen, we zouden nog gaan snorkelen met zeeschildpadden, maar omdat ik een flinke voedselvergiftiging had opgelopen hebben we een boot eerder terug genomen naar Bali.
Wat ook nog op ons to-do lijstje stond was de vulkaan beklimmen. We werden om 02:00 ’s nachts opgehaald om richting de Mount Batur te gaan. Het was een helse tocht van 2 uur berg op, waarbij je geen normaal pad had, maar echt van steen naar steen moest klimmen. Het was het allemaal dubbel en dwars waard toen we boven stonden op 1717 meter en de zon op kwam. We kregen een ontbijtje, maar hebben de helft bewaard om te voeren aan de aapjes die daar rond liepen. Als het aan Joost lag waren we daar nog 2 uur langer gebleven om met die apen te ouwehoeren. Soort zoekt soort zeggen ze toch?
Het afgelopen weekend zijn we naar Nusa Penida geweest voor een nachtje. Nusa Penida is een eiland op een half uurtje varen van Bali. Door de verhalen hadden we een mega mooi eiland verwacht, maar dat viel ons een klein beetje tegen. De wegen waren zo ontzettend slecht te berijden met de scooter, waardoor het een eeuwigheid duurde voordat we een ergens waren. Daarnaast was het ook niet heel mooi weer dus dat speelde ook mee. Het hoogtepunt van Nusa Penida was het snorkelen. We hadden een toer geboekt waarbij we langs 4 snorkelspots gingen. Het was een ontzettend ruwe zee, waardoor ik bijna het water niet in durfde. Maar toen onze guide zei dat hij Mantaroggen zag ben ik er toch maar snel in gesprongen. Die beesten zijn echt groot, pfff vond het wel een beetje eng hoor, ik weet ook niet of ik het nog een keer zou doen. Maar wat was het vet, weer een angst overwonnen!!!
Nu is het tijd voor een nieuw avontuur, Zuid-Thailand. Nog 19 dagen genieten en dan vliegen we weer naar Nederland. Alvast voor iedereen een gelukkig nieuwjaar en tot in 2019.
Foto’s zijn te vinden op: https://myalbum.com/album/fppvEtAmjD3i
Liefs,
Sem
-
27 December 2018 - 06:10
Erwin:
Hee Sem en Joost, dit zijn idd mooie herinneringen die niemand meer afpakt.
Er zal ongetwijfeld een mooie foto van jullie samen zijn die in jullie toekomstige huisje gaat hangen.
Geniet nog even van jullie reisje in Thailand want voor je het weet koop je weer boodschappen bij de Jumbo ed
X. Erwin -
27 December 2018 - 06:43
Alex:
Hoi,
beter wat turbulentie dan tsunami , nog een paar weken en dan begint het gewone leventje weer.
Nog een paar lekker genieten want voor je het weet ben je weer in dit koude kikkerlandje,
Have fun
gr
alex
-
27 December 2018 - 08:05
Michel:
Hee Sem en Joost (vanaf nu is zijn bijnaam "J-appie")
Dit keer ben ik niet de eerste;)
Het was al weer een tijdje geleden dat je "geblogt" hebt. We zijn natuurlijk van alle avonturen al op de hoogte en je hebt zeker weer heel veel gezien en ondernomen. Met Joost was natuurlijk een verrassing. Je project is in ieder geval klaar en nu eind januari in de verdediging, maar dat gaat vast goed komen. Nog een keer kom je terug op Bali voor je terugreis naar NL. Nu eerst even wat beter worden en hopen dat het snel gebeurt. Dan nog ruim 2 weken genieten van Thailand en daar ga je ook weer een andere cultuur tegemoet.
Beterschap en heel veel plezier op je reis in Thailand.
Hebben ze daar ook illegaal voorwerk? Hahahaha.
Gr.
Papa -
27 December 2018 - 08:12
Kim:
19 dagen, whoohoo ;)! -
27 December 2018 - 09:58
Bram:
Lekker genieten nog die laatste weekjes!!
Groetjess -
27 December 2018 - 13:22
Nellie:
Hoi hoi Lieverds,
Wat een geweldige avonturen hebben jullie ook al samen beleefd:) op Bali & indd dat pakken ze jullie niet meer af maar ik ben wel blij & opgelucht dat jullie na 3 aardverschuivingen op Bali zelf, Indonesia hebben verlaten!!
Ja Sem, wat een pech dat je zelf niet goed in orde bent, eerst oorontsteking dan de voedselvergiftiging & nu telkens weer de op komende koorts & keelpijn(gelukkig heeft de bloedtest uit gewezen dat je geen malaria hebt) je bent echt een bikkeltje XX & Joost een toppertje XX!
Hopelijk kunnen jullie weer gauw voor de volle 100% genieten van Thailand & wij weer van jullie mooie avonturen!
Dikke X voor jullie
Liefs van mij
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
